Elektrisch terreinrijden: dit zijn de plussen en minnen

Kun je met elektrische aandrijving ook goed terreinrijden? Dat is de vraag als je met een (semi-)elektrische terreinauto de verharde weg verlaat en belandt in het avontuur waarin voorheen altijd benzine- en dieselmotoren hun krachten vertoonden.

AutoWeek nam de proef op de som en ging met drie nieuwe plug-inhybrides het terrein in. De sfeer is al meteen anders, zo blijkt. Nu eens geen rokende, ronkende motoren, maar fluisterstille auto's die zich proberen te redden onder de moeilijkste omstandigheden.

Elektrificatie is niet langer een taboe onder dit soort auto's, stelt AutoWeek vast. De Jeep Wrangler 4xe, Land Rover Defender P400e en Kia Sorento PHEV begeven zich voor de test op een van de mooiste offroadparcoursen van Nederland: Adventure Experience in Loon op Zand van voormalig motorcrosskampioen Gerard Rond. Dit is de plek waar menig Dakar-team zijn vaardigheden aanscherpt alvorens de zwaarste rally ter wereld in te gaan.

De hybride terreinauto's hebben al meteen een belangrijk voordeel, zo blijkt. Want een elektromotor garandeert meer dan een verbrandingsmotor meteen heel veel trekkracht zodra je het pedaal intrapt. Toch hebben deze auto's ook een flink nadeel: het extra gewicht van de tweede motor en - vooral - het batterijpakket. Gewicht is zeer ongewenst in het terrein, want dat kan er bijvoorbeeld toe leiden dat de auto eerder wegzakt in de modder.

De hybrides brengen nog een ander nadeel met zich mee. Zodra hun accu's leeg zijn, zijn ze de extra trekkracht kwijt maar drukken de accu's wel nog steeds onverminderd op de assen. Daardoor herinneren ze de eenzaam zwoegende benzinemotor extra pijnlijk aan de hulp die hij moet ontberen.

Het extra gewicht van de accu's is een nadeel in het terrein.
Het extra gewicht van de accu's is een nadeel in het terrein.

Foto: Autoweek

Het is zaak om 's ochtends met een volle accu op pad te gaan

Zoals bij elke plug-inhybride is ook bij deze 4x4's de elektrische actieradius beperkt. Bovendien wil je, nog meer dan bij de reguliere PHEV's, bij een offroader zelf bepalen wanneer de elektrische kracht voorhanden is. Daarom is het zaak 's ochtends met een volle accu op pad te gaan en deze zo veel mogelijk te ontzien op weg naar het echte avontuur.

Na een paar kilometer vermakelijk, maar weinig uitdagend hobbelen over bospaden staan de testrijders plotseling oog in oog met een schier onneembare helling. Ze schatten hem op het oog zo'n 50 procent en om te voorkomen dat de helling te gemakkelijk te nemen is, heeft iemand er betonplaten opgelegd.

De Jeep, 's werelds bekendste terreinauto, mag als alfamannetje op deze tocht het verkenningswerk op zich nemen. Hij verheft zijn neus en begint vol goede moed aan de klim. Met het flinke koppel van de elektromotoren zet deze Wrangler er meteen en ook vloeiend zijn tanden in. Hij neemt de helling als een Leopard-tank een verkeersdrempel.

Maar dan stuiten de voorwielen op het gladde beton en verliezen ze grip. Dat lossen de testrijders eenvoudig op met het sperdifferentieel, dat het mogelijk maakt de aandrijfkracht over de wielen afzonderlijk te verdelen. Dit voordeel duurt slechts totdat de hele auto op beton staat en dan begint de boel vervaarlijk door te slippen. Ze laten de auto terugrollen en doen een tweede poging, nu met een wat snellere aanloop. Dat helpt en even later staat de Wrangler fier aan de top.

Ook de Range Rover redt het in één welgemikte run

De Range Rover Evoque wordt in de stand Sand van het rijmenu gezet en de elektromotor op de achteras gaat er met zijn volle 109 pk tegenaan. Mede geholpen door de voorkennis van de heuvel die de chauffeur in de Jeep opdeed, redt ook hij het in één welgemikte run.

Maar dan de Kia Sorento. Die wordt vaak geroemd om zijn luxe, ruimte en compleetheid, maar daar heb je in deze situatie weinig aan. Toch heeft hij als PHEV wel degelijk het een en ander aan boord waarmee hij een zekere mate van terreincapaciteit pretendeert. Zo is er de Drive-knop, waarmee je kunt kiezen voor onder meer Terrain: Snow, Mud of Sand.

De Sorento heeft bovendien een technisch hulpje voor gecontroleerd afdalen. Een grote zorg bij deze Kia is de vrij lange wielbasis in combinatie met relatief beperkte bodemvrijheid. Toch klautert ook de Sorento moedig naar de top. De benzinemotor bromt rustig, vertrouwend op de extra kracht die de elektromotor naar alle vier de wielen stuurt.

'Die paar honderd kilo aan accu's voel je beslist'

Het testteam van AutoWeek oordeelt uiteindelijk positief over de kwaliteiten in het terrein. Voor alle drie de auto's geldt dat je die paar honderd kilo aan accu's beslist voelt, maar de grandioze trekkracht weegt daar beslist tegenop.

"Voor de doorgewinterde terreinrijder zal het beslist enige gewenning vergen om hybride, of in stand EV zelfs volledig elektrisch, door de woestenij te ploegen. Maar het surplus aan koppel maakt dat ruimschoots goed. Nu nog wat laadpalen in de wildernis en ook de sport van het terreinrijden is klaar voor een duurzame toekomst."

AutoWeek ging met drie plug-inhybrides het terrein in.
AutoWeek ging met drie plug-inhybrides het terrein in.

Foto: Autoweek