Sociale wetten

Voormalig Vice President Robert Ameerali, ziet terugkijkend op de aanname en implementatie van de sociale wetten vooralsnog geen redenen om te sleutelen aan deze wetten. Hij zei dit in een vraaggesprek met een plaatselijk dagblad. Ameerali zegt dat zowel uitgangspunten als vormgeving nog altijd verdedigbaar zijn hoewel hij niet alle doorgevoerde wijzigingen van de huidige regering onderschrijft.

In het traject tot formulering van de sociale wetten is opengestaan voor diverse opvattingen om te komen tot afgewogen en gebalanceerde besluitvorming bij vaak tegenstrijdige belangen van alle betrokken groeperingen. De sociale wetten zijn gestoeld op weloverwogen uitgangspunten waarbij uitgegaan is van een integraal holistisch kader. Ameerali benadrukt dat de sociale wetten niet op zicht staan maar onderdeel zijn van een totale herstructurering van de Surinaamse maatschappij. Enkele aspecten daarvan zijn: een terugtredende overheid, evenredige bijdrage van de samenleving aan het in standhouden van een waardige levensstandaard door middel van zaken als de Bruto Toegevoegde Waarde (BTW), de omslag van object naar subject subsidie, herorientatie van de bevolking met betrekking tot de eigen verantwoordelijkheid, het systematisch voeren van de bevolking van overheidsafhankelijkheid naar zelfredzaamheid en meer.
Over de Basiszorg verzekering zegt Ameerali dat de focus om van uitsluitend curatieve zorg vooral preventieve zorg, kwaliteitszorg en integrale gezondheidszorg te incorporeren een zorgvuldig overwogen grondslag van de wet is. Hij merkt echter dat het aanvankelijk ingezette traject van dataverzameling, data-analyse en sectorhervorming helaas op een ander spoor is beland. Het zorgautomatiseringstraject dat door zijn team was voorbereid zou de Staat niet meer kosten dan het loon van enkele programmeurs en projectdragers; het betrof een integraalsysteem voor de zorg in totaliteit. Zonder detailinformatie acht Ameerali het niet kies een waarde-oordeel te vellen over het huidige traject van automatisering van slechts de huisartsenbestanden waarover zoveel beroering is ontstaan over het kostenaspect. Tegenover het besluit de Basiszorgverzekering te saneren wegens gebrek aan middelen stellen critici
dat er eerst voor gezorgd moet worden dat het systeem werkt zoals bedoeld. Ameerali stelt dat het systeem na zij terugtreden inderdaad niet stringent is doorgevoerd. Het nieuwe regiem heeft kennelijk onvoldoende ruimte gehad zich in de wet te verdiepen. Hierdoor onstonden misinterpretaties, onzorgvuldigheden en niet eenduidige maatregelen. Bovendien zijn de ondersteunende
Staatsbesluiten voor de zorgwet tot op heden niet afgekondigd.
“Terugkeren naar het systeem van on- en minvermogen zal echter onmiddellijk een besparing van 40 miljoen op jaarbasis tenietdoen. Dat systeem kende onvoldoende checks and balances. De staat betaalde ongelimiteerde en veel oneigenlijke declaraties van zorgverleners zonder kwaliteitswaarborging voor de burgerij” aldus Ameerali. Hij stelt dat het uitgangspunt van het verzekeren van 0-16
en 60 plussers en bewoners van het zuidelijk deel van ons land geen onbezonnen opwelling is geweest. Bezuiniging in de zorg door invoering van de zorgwet is geen geisoleerd doel geweest, maar een middel om te geraken tot een beheersbaar en duurzaam instrument om het maximaal gezondheidsniveau van de bevolking te garanderen. Om de kwesties die nu spelen duurzaam op te lossen is het volgens Ameerali belangrijk dat men zich beter verdiept in de wetsprodukten. Alle opgesomde obstakels zijn immers in de wet ondervangen maar belangrijk is ook dat de samenhangende Staatsbesluiten worden afgekondigd. Ameerali stelt dat centralisatie van de zorg zoals nu in gang gezet, deel kan zijn van crisisverbrugging. Het zal echter geen kwaliteit, kostenreductie, beschikbaarheid van menskracht, middelen en materieel in de zorg en overige rand voorwaarden kunnen garanderen. Zorg kost geld maar dat hoeft niet de commercialisering ervan te betekenen. Hanteren van een balans tussen particuliere en overheidszorg is volgens Ameerali realistischer dan totale overheidszorg.

De enige remedie zou beheersing en aansturing van de totale keten zijn, op een slagvaardige wijze
en op basis van het balanceren en doorgronden van het belangenspel. RMD