De Republiek Suriname is een gedecentraliseerde eenheidsstaat. Zij kent op nationaal niveau een President als Staatshoofd. Bij hem berust het bestuur, vroeger uitvoerende macht genoemd. De regelgeving of de wetgevende macht wordt uitgeoefend door De Nationale Assemblee en de Regering gezamenlijk. De rechtspraak, vroeger de Rechterlijke macht genoemd, wordt uitgeoefend door de Rechter met rechtspraak belast. Op deze manier is de leer van de Trias Politica in de Surinaamse grondwet gerealiseerd. Deze drie organen vormen samen de centrale, nationale overheid.
Op territoriaal niveau is de bevoegdheidsspreiding ook toegepast. Deze figuur wordt in het recht decentralisatie genoemd en kan als volgt worden omschreven: binnen één en hetzelfde staatsverband kunnen aan kleinere territoriale eenheden een eigen kring van bevoegdheden worden geattribueerd m.b.t. hun interne aangelegenheden. Regelgeving en bestuur van de huishouding van het distrikt worden aan het Distriktsbestuur opgedragen. De centrale wetgever kan binnen grondwettelijke grenzen de omvang van de bevoegdheden beperken of uitbreiden en toezicht uitoefenen. De hoofdstukken XXI tot en met XXIII van de grondwet regelen deze materie uitgebreid. Op deze wijze is aan de staatsinrichting van de de staatsvorm de eenheidsstaat vorm en inhoud gegeven. Het gevolg van deze regeling is geweest, dat de Republiek Suriname nu is opgedeeld in tien (10) Distrikten en tweeenzestig (62) Ressorten. Deze geografische indeling heeft ook gevolgen voor de politiek-bestuurlijke indeling en wordt bij de verkiezingen gebruikt. De Distriktsraden en de Ressortraden worden aangemerkt als te zijn de hoogste politiek-bestuurlijke organen van resp. het Distrikt en het Ressort. De geografisch opgedeelde territoria worden als kiesdistrikten en kiesressorten ingezet bij de verkiezingen. De Distriktscommissaris is de “man” van de Regering en vormt op bestuurlijk niveau de verbinding tussen de Regering en de bevolking van het Distrikt. Van de direkt en indirekt, getrapt gekozen leden van de Ressortraden en resp. Distriktsraden wordt verwacht, dat zij de belangen van de bevolking op adaequate wijze zullen behartigen. De laatste ontwikkelingen hebben aangegeven, dat er een evaluatie moet plaatsvinden van de bestuurlijke beheersbaarheid van de Distrikten. De grootte van de oppervlakte, de bereikbaarheid, de bevolkingsconcentratie, de ontwikkelingspotentie, de bestuurbaarheid van het gebied, de beschikbare infrastrukturen en de lokatie van het bestuurscentrum dit zijn allemaal criteria, die kunnen worden gehanteerd bij de beoordeling.
Paramaribo. MEI 2017. Mr.S.Fr.Polanen