Onder de hiërarchie van de regelgeving wordt verstaan de rangorde die er bestaat tussen de internationale, nationale en regionale regels, zoals die gelden in de Republiek Suriname. Internationale regels zijn de regels, die vervat zijn in verdragen en internationale overeenkomsten. Verdragen kunnen ook wel worden aangeduid als het resultaat van onderhandelingen gevoerd tussen twee of meerdere souvereine staten, waarbij er afspraken worden gemaakt en vastgelegd in een officieel dokument, het verdrag. De verdragstekst geldt daarna alseen wettelijke norm voor de verdragssluitende partijen. De teksten kunnen, maar hoeven niet, worden omgezet in nationale wetten en dan kunnen de burgers van die staat een beroep doen op de regels van het verdrag en worden verplicht zich te houden aan de regels van dat verdrag..Bij internationale overeenkomsten zijn betrokken de souvereine staten, die lid zijn van een internationale organsatie en die gezamenlijk besluiten om internationale regels te maken voor hun organisatie. Wanneer de regels in gemeenschappelijk overleg zijn tot stand gekomen – volgens de regels van de organisatie – dan gelden zij voor alle leden zonder uitzondering! Landen die zich later aansluiten zijn ook gebonden aan de – dwz. alle – regels die vóór hun toetreding door de organisatie zijn tot stand gebracht en vastgesteld. Voor de nationale en regionale regels gelden de regels van de grondwet. Een norm of regel komt pas tot stand, wanneer hij volgens de regels van de grondwet, dwz. door de bevoegde organen en volgens de korrekte toepassingvan de formaliteiten is totstandgekomen. Een wet in formele zin komt in Suriname pas tot stand, wanneer hij door de Regering en De Nationale Assemblee is tot stand gebracht en volgens de regels van artikel 80 ter kennis van ieder is gebracht. Artikel 80 :” goedkeuring door De Nationale Assemblee, bekrachtiging door de President en afkondiging in het Staatsblad.” Deze wetten zijn onschendbaar en mogen niet getoetst worden aan de Grondwet.Regionale wetten of Distriktsverordeningen worden gemaakt door de Distriktsraad, goedgekeurd door De Nationale Assemblee en gepubliceerd. Dit zijn allemaalnormen, waaraan de burgers zijn onderworpen en die de verschillende overheden - w.o de Rechter - moeten handhaven en beschermen. We hebben al deze regels in categorien ingedeeld en het resultaat is als volgt:1. Het Verdrag en de internationale overeenkomst.2. De Grondwet3. De Wet in formele zin.4.Het Staatsbesluit.5. De Distriktsverordening.Wanneer deze regels met elkaar om de voorkeur bij de toepassing strijden dan is bovenstaande volgorde van toepassing. Wanneer de regels met elkaar in strijd komen dan bepaalt de volgorde welke regelvoorgaat en welke regel niet mag worden toegepast. Denkt U aan de verkeersregels, wanneer het gaat om het verkeer op wegen van gelijke en / of ongelijke randgorde. Om de ordening in het verkeer vlot te laten verlopen, moeten er goede spelregels worden opgesteld en de verkeersdeelnemers dienen goed op de hoogte te zijn van deze regels. Dit geldt in zekere mate ook voor de Regelgever, de Bestuurder en de Rechter en niet te vergeten de Burger.Naast de geschreven regels gelden er ook ongeschreven regels vergelijkbaar met bijvoorbeeld het verkeersfatsoen in het verkeer.
Paramaribo, Januari 2018,